Vanochtend ging ik verward de yogales in. Ik ben weer in het gesprek over God beland. Over het Christendom en of dat het enige juiste geloof van God zou zijn. De laatste tijd voer ik weer gesprekken met vrienden en kom ik posts op Instagram tegen van mensen die zich pas bekeerd hebben. De boodschap is steeds: er is maar één religie, één bijbel, één God Al het andere is afleiding en het werk van de duivel. Het lijkt of deze mensen anderen proberen te waarschuwen tegen het kwaad, onderdrukking en misleiding. Ik droomde vannacht  over de tweestrijd tussen de kerk en New Age. Ik stond terecht omdat ik 'koos' voor het onconventionele. Iets diep in mij wordt geraakt en het heeft met vrijheid van keuze te maken.

Ergens snap ik de boodschap. Ik zie ook wel dat er veel afleiding is in de spirituele wereld; zo niet alles. En dat dat wel eens aangedreven zou kunnen worden door een systeem en het handjevol machthebbers die de mensheid graag in lijden en verwarring houdt. En dat je dat als duivels zou kunnen zien. Maar ik heb het idee dat opnieuw de bijbel gebruikt wordt om andere vormen van spiritualiteit te onderdrukken.
Ik kan best begrijpen dat veel mensen zich bekeren naar die Ene. Die ene universele Liefde die je hart heeft aangeraakt.
En ja, er is maar één weg; de weg van God, maar dat is jouw weg. Simpelweg omdat het de weg is die je loopt. En tijdens die weg zoeken we naar het gevoel van verbinding en vreugde. Naar het gevoel dat je één bent met de schepper, één met het Al. 

Ik snap dat mensen Nee willen zeggen tegen het 'kwade' en anderen willen behoeden tegen onderdrukking en verwarring. Want als we willen dat het stopt, onderdrukking en verwarring, dan moeten we Nee zeggen. 
Maar als we Nee zeggen tegen alles buiten onze eigen geloofsovertuiging en dus andere vormen van spiritualiteit dan het Christendom, gaan we in de schoenen van de Creator staan, door te zeggen wat goed is en wat niet. Wat telt is dat je door jouw vorm van beoefening wordt aangeraakt door dat gevoel van eenheid en de verbinding met een grotere intelligentie.
Het Koninkrijk Gods, het rijk van alle koningen, ook ons hoogste Zelf, is overal. Niet uitsluitend binnen het Christendom.
God en Zijn Zoon op aarde hadden geen belang bij één bepaalde vorm of beoefening. 

Zodra we denken dat ze aan de andere kant van de wereld door een gebrek aan Jezus, of de weet van zijn bestaan, één of ander spiri-wiri ding hebben bedacht in een poging dat gevoel in hun hart te ontvangen, dan hebben we het echt niet begrepen. We hebben dan het Woord van God verkeerd geïnterpreteerd. Natuurlijk hebben veel vormen van spiritualiteit de kracht van de oerbron verloren door versimpeling en moderne jasjes, maar niemand weet welke beoefening op welk moment dat gevoel van ruimte, eenheid en liefde brengt in iemands hart. En we kunnen al helemaal niet bepalen of dat gevoel teweeg werd gebracht door God of door de duivel in een engelengewaad. Als je denkt dat al die mensen die kaarten leggen, yoga beoefenen, astrologie omarmen, met universele energie werken of praten met natuurwezens het bij het verkeerde eind hebben, dan ben je onwetend over het werk van God. 

God komt in vele vormen en raakt iedereen in Zijn of Haar eigen taal. Natuurlijk kan alles afleiding worden; mooi verpakt in pastelkleuren, of als fijne puzzeltocht voor het brein. We worden allen bij tijden verleid door pracht en praal. Daarom kan het goed zijn om te kiezen en je toe te wijden, je oneindig te verdiepen in één geschrift. Maar welke vorm we ook kiezen, het beoefenen van het openen van ons hart en het voelen van compassie voor alles wat leeft, zou centraal moeten staan. Net als het besef dat je zelf de Bron bent. We zijn niet een stukje van de Bron, maar een verwarde versie ervan. Evangeliseren door anderen te vertellen dat ze zich met het werk van de duivel bezighouden is geen compassie. Als je nog in vechtstand staat, in de wij en zij beleving, de overtuigingsstand, dan werk je een goede afloop tegen; de loop naar het één-worden van alle harten op aarde; de terugkomst van het Christusbewustzijn, het oplossen van dualiteit, vrede op aarde.

Wat wij stervelingen kunnen doen om te helpen in die eenwording is erkennen dat alles op hoger niveau wordt uitgespeeld; in de hemelen. Dat wij het gehele plaatje niet kunnen overzien. Zien dat elke vorm slechts een verhaal is. Een vorm in de materie. 
We hoeven niet machteloos toe te kijken. We mogen opstaan. Nee zeggen tegen uitbuiting van natuurlijke bronnen, tegen geweld, machtsmisbruik en discriminatie in alle vormen. En ja zeggen tegen compassie, Liefde in alle harten.
Ja, we mogen onwetenden overtuigen. Iemand die onwetend is, heeft dat ultieme, gelukzalige liefdesgevoel van briljante eenheid en eenvoud nog niet gevoeld. Daarom verspreiden we ons licht. Gods licht. Het Licht van iedereen. Zodat we een steeds groter wordend krachtveld vormen. Een veld van alle kleuren, vormen, geschriften en rituelen.
Dat is de bedoeling van evangeliseren, oftewel 'De Blijde Boodschap brengen'. De boodschap dat iedereen al geliefd is, ongeacht en onbeperkt, ervoor en erna. Alleen door niet te oordelen (dat is aan de Grote Intelligentie zelf) en de liefde van je hart te verspreiden, gaan steeds meer mensen dit voelen en de juiste, lees constructieve, liefdevolle keuzes maken. 

In de yogales kregen we een papiertje in de vorm van een hart en een pen. Het papier was gewassen met olifantenpoep; de naam van de yogastudio is De Lachende Olifant, van mijn lieve zielenvriendinnetje. We mochten op het papiertje schrijven wat er op ons hart lag, wat onze zorgen waren. Zodat we die gezamenlijk in onze harten konden dragen, in het veld van God. Ik schreef: 'God, geef me inspiratie om helderheid te krijgen over de vorm waarin we Jouw Licht mogen ervaren'.
Met mijn handen op mijn hart en mijn gezicht naar de hemel, spookte het oordeel even nog door mijn hoofd: 'Ýoga is slechts afleiding, New Age, niet het werk van de ware God'. Gedurende de les kwam mijn hoofd tot rust en daalde ik in de zachte bedding van mijn lijf. Ik gaf mijn zorgen aan de hemel en liet me dragen door door de aarde. Ik liet me afleiden. Afleiden van mijn piekeren over of ik wel op de juiste weg ben. Ik kwam weer thuis in mijn universum, thuis in mijn hart. Ik liet het moeilijke denkwerk weer over aan die grotere intelligentie. 
Toen klonk de stem van de yoga juf: 'Weet dat Liefde niet vasthoudt. Liefde is vrij'.